بررسی عوامل مرتبط با بروز عوارض بیماری تالاسمی ماژور در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید دستغیب شیراز در سال های ۸۵-۱۳۸۴

زمینه و هدف: تالاسمی ماژور شایع ترین کم خونی ارثی در دنیا و ایران است که درمان آن به تزریق منظم خون نیاز دارد. تزریق مکرر خون به بیماران موجب افزایش آهن و روی به بدن شده و در صورت عدم تزریق منظم دسفرال باعث عوارض متعددی در آن ها می گردد که شایع ترین آن ها عوارض قلبی، اختلالات غدد اندوکرین و عفونت هایی مثل ایدز و هپاتیت می باشد. هدف این مطالعه بررسی عوارض بیماری تالاسمی ماژور و عوامل موثر بر سن شروع عوارض می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی گذشته نگر، تعداد 806 بیمار تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بخش کولیز بیمارستان شهید دستغیب شیراز به روش سرشماری با استفاده از یک پرسشنامه ساختار یافته مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه آماری شامل تمام بیماران تالاسمی ماژور شهرستان شیراز بود. علاوه بر تعیین زمان بروز عوارض، مشخصات دموگرافیک و زمان شروع و نوع خون دریافتی و زمان شروع و نحوه دریافت دسفرال نیز ثبت گردید. عوارض توسط پزشکان متخصص در مرکز تشخیص داده می شد. داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی (حدود اطمینان نسبت شانس، آزمون مجذور کای، تی مستقل و ضریب همبستگی پیرسون) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: دامنه سنی بیماران مورد مطالعه 1 تا 43 سال و میانگین سنی آن ها 15.34±6.82سال بود. در این مطالعه، میزان شیوع طحال برداری 28.7 درصد با میانگین سن شروع 11.46±5.7 سال، عوارض قلبی 15.9 درصد با میانگین سن شروع 16.93±5.4 سال، هیپوگنادیسم 14.5 درصد با میانگین سن شروع 18.42±3.6 سال، هیپوتیروئیدیسم 2.4 با میانگین سن شروع 15.83±3.5 سال، هیپوپاراتیروئیدیسم 6.9 درصد با میانگین سن شروع 16.98±4.5 سال و دیابت 7.5 درصد با میانگین سن شروع 17.19±4.8 سال به دست آمد. میزان شیوع هپاتیت c نیز 14.4 درصد به دست آمد. متغیرهای جنسیت، سطح تحصیلات مادر و سن شروع تزریق دسفرال با شیوع و سن شروع برخی از عوارض ارتباط معنی داری را نشان داد (p